Kendini Allah’a Adamayan O’na Yol Bulamaz

Gerçek bir mümin, kendini yalnızca Allah’a adayandır. Zira adanmaya layık olan sadece ve sadece Yüce Allah’tır.

Kendisini sahte bir lidere/ şeyhe/ mürşide/ sapık bir ideolojiye adayan bizzat kendine yazık eder. Böyle bir tavır sergilediği için de kendisine bahşedilen nimetlerin kadrini ve kıymetini bilemez ve böylece ahiretini kaybeder.

Zira tüm bu sahtekârlar, aklını doğru kullanmayanları kendi şahsî çıkarlarına/ emellerine alet ederler. Bu sahte varlıklar, kafasını kullanmayan insanları istismar eder, sonra da kaldırıp bir köşeye atarlar. Dolayısıyla aklını kullanmayanlar ve gerçeği bırakıp sahtekârların peşinden gidenler hiçbir zaman hakikate ulaşamazlar.

Fakat Yüce Allah, kendisine inanmış ve adanmış bir kulun samimiyetini ve teslimiyetini asla istismar etmez. Çünkü Yüce Allah’ın kulun ibadetlerine ihtiyacı yoktur. Rızkı veren O’dur ve kulun Allah’a olan ihtiyacı sınırsızdır. Dolayısıyla kulluğu tam yapan ve kendisine emanet edilen şeylere sahip çıkarak bunların hakkını veren ahiret hayatını kazanır. Kulluğu tam yapmak ve hidayet üzere kalmak ise Yüce Allah’ın muhsin/ samimi kuluna bir lütfudur.

Diğer taraftan Yüce Allah, “öncelikli olarak” tanınmayı ve bilinmeyi istediği için değil, “engin şefkat ve merhametinin bir sonucu” olarak melekleri, insanları, cinleri ve diğer başka varlıkları yaratmıştır, denilebilir. Çünkü O, tüm mahlûkatı yaratırken iman, tevhid, dua ve şükürden başka hiçbir karşılık beklememiştir. O’nun övülmeye de bilinmeye de ihtiyacı yoktur. Zira O, tüm bunlardan müstağnîdir. Dolayısıyla bu gerçek böyle bilinmeli, sadece O’na kulluk edilmeli ve O’nun rızasını kazanmak tek gaye olmalıdır.

O’na yaklaştıracağını, O’na giden yolları göstereceğini iddia eden bir takım kişilere, sahte varlıklara, sahte ilahlara, sahte kurtarıcılara, taştan, madenden ve ağaçtan putlara, kendisinde Kutsal’ın tezahür ettiğini söyleyen adamlara/ azizlere/ sözde velîlere/ sahte mürşitlere aldanan mutlaka kaybedecektir.

Zira Kur’an’ın ve Sünnet’in ilkelerine sarılmayan, sahte kurtarıcıların yanında soluğu alan, işin kolayına kaçan, aklına göre değil de duygularına göre hareket eden, sürü psikolojisinden bir türlü kurtulamayan insan asla hidayete erişemeyecek veya hidayet üzere kalamayacaktır.

Sonuç olarak, aklını doğru kullanan bir mümin, kendini Yüce Allah’ın rızasını kazanmaya adar; Hz. Peygamber’in Sahih Sünnet’ine ittiba eder. Sahtekârları ve sahte kutsalları terk eder; olayları ve hâdiseleri çok yönlü değerlendirir. Küçük hesaplar yapmaz; kendi çıkarlarını değil Rabbin ilkelerini esas alır. Böylece kurtuluşa erme konusunda üzerine düşen vazifeyi yaparak hem hidayeti hem Rabbin rızasını hem de cenneti hak eder. (15.08.2014)

Yrd. Doç. Dr. Ahmet Emin SEYHAN

Kafkas Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi