Müslümanların Hatalarına Bakıp İslâm’ı Suçlamak Zulümdür!

Günümüzde bazı kesimler bilerek ve isteyerek bir kısım müslümanın “hatalarını/ yanlışlarını/ kabahatlerini/ kusurlarını/ zulümlerini” ön plana çıkarmakta, buradan İslam’a saldırmakta ve gizli bir din düşmanlığı yapmaktadırlar. Oysa böyle bir yaklaşım tarzı ne ilmî ne mantıkî ne ahlâkî ve ne de insanîdir.

Zira İslam’ı gerçek anlamda bilmeyen/ özümsemeyen/ içselleştirmeyen bazı sözde müslümanların “yanlışlarına/ hatalarına/ günahlarına/ yobazlıklarına” bakarak doğrudan İslâm’ı suçlamak insafsızlıktır. Müslümanların yanlış din anlayışlarına/ çarpık tasavvurlarına bakarak dini suçlu göstermek art niyetli bir yaklaşımdır. Zira ölçü, cahil müslümanların yapıp ettikleri haksızlıklar/ yanlışlıklar değil, dinin temel ilke ve esaslarıdır.

İslam’ı eleştirecek olanların müslümanların davranışlarına bakarak değil “dinin temel prensipleri üzerinden bu tenkitlerini yapmaları” akla ve mantığa uygun olandır. Zira tutarlı, ilkeli, objektif ve ahlaklı olmak da bunu gerektirir.

Bu itibarla, bilmeyerek böyle bir eleştiride bulunanın hatasından derhal dönmesi gerekir. Ancak hatada ısrar eden ve yanlışından dönmeyen kişinin bir ahmak veya “gizli İslâm düşmanı olduğu” sonucuna varılır. Böyle bir düşüncenin (gizli İslâm düşmanı veya ebleh/ sefih olduğu fikrinin) zihinlerde oluşmasına/ yerleşmesine” neden olan kendisi olduğu için de bütün kabahati kendinde araması icap eder. Zira kendisi bu söylemiyle iyi niyetli olmadığını ortaya koymuştur.

Çünkü müslümanları eleştirmek ayrı bir konudur, İslam’ı eleştirmek ayrı bir konudur. Müslümanlara bakarak İslam’ı eleştirmek adil değildir. Nitekim müslümanların hal ve hareketleri ölçü değildir. İslam’ı eleştireceklerin ilk önce temel kaynaklardan bu son dini doğru düzgün öğrenmeleri sonra da tenkitlerini delillerle yapmaları gerekir. Çünkü adalet, insaf, hakkaniyet ve objektif olmak bunu gerektirir.

Aynı şekilde iyi yetişmemiş, işini iyi yapmayan, etrafa kötü örnek olan sözde doktorların hatalarına bakarak tıp ilmine cephe almak, tan etmek, suçlamak nasıl insafsızlık ise müslümanların hatalarına bakarak İslam’ı suçlamak da aynı şekilde büyük bir haksızlık ve insafsızlıktır.

Şimdi misallerle meramımızı anlatmaya çalışalım.

Örneğin; “İslam, insanları ahlaka değil ahlaksızlığa sevk ediyor. Çünkü hep ahlaksızlık yapanlar müslümanlar” söylemi ilk bakışta “birilerinin kulağına” hoş gelse de doğru bir ifade değildir. Zira burada suçlu olan din değil, ahlaksızlık yapan sözde müslümanlardır. İslam, hiçbir zaman ahlaksızlığı emretmemiş, meşrulaştırmamış ve onaylamamıştır. Hz. Peygamber, güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildiğini ifade etmiş ve sürekli güzel ahlaka vurgu yapmıştır.

Aynı şekilde; “İslam, insanlara barış ve huzur getirmemiştir. Zira dünyada hep kan dökenler müslümanlardır!” söylemi de doğru bir ifade değildir. Zira burada suçlu olan İslam değil, adaletsizlik ve haksızlık yapan bazı sözde müslümanlardır. (Kaldı ki bu söylem de yanlıştır. Aksine en çok kan dökenler “sevgiyi, barışı, adaleti, eşitliği, insan haklarını, demokrasiyi” dillerinden düşürmeyen hıristiyanlardır. Zira I. ve II. Dünya savaşlarında (ve diğer savaşlarda) milyonlarca insanı öldüren veya öldürülmelerine sebep olan müslümanlar değil gayri müslimlerdir.)

“İslam, insanın özgürlüğünü kısıtlıyor, zira dünyada insanlara hep baskı ve şiddet uygulayanlar müslümanlardır” söylemi de doğru bir ifade değildir. Zira burada suçlu olan din değil, İslam’ı doğru dürüst anlamamış cahil müslümanlardır. Onların yaptıklarına bakarak İslam’ı suçlamak doğru değildir.

“İslam, aklı kullanmaya engel bir dindir, nitekim müslümanlar hiç akıllarını kullanmıyorlar” söylemi de doğru değildir. Zira İslam, vahyin ışığında çalıştırılan aklıselime vurgu yapmış ve Kur’ân-ı Kerîm yedi yüz elli kadar yerde aklı kullanmayı tavsiye etmiştir. Hz. Peygamber de aklı olmayanın dini olmayacağını söylemiştir.

“İslam, akılla ve bilimle çelişiyor/ çatışıyor, nitekim müslümanlar hiç bilim üretmiyorlar” söylemi doğru bir ifade değildir. Zira İslam akla ve ilme önem veren bir dindir. Burada suçlu olan din değil, İslam’ı doğru dürüst anlamamış, bilime yatırım yapmamış veya yapılan yatırımları küçümsemiş/ durdurmuş müslümanlardır. Dolayısıyla yaygın ve çarpık din anlayışlarına veya müslümanların tembelliklerine bakarak bu iddiayı temellendirmeye çalışmak ve bütün suçu İslâm’a atmak insafsızlıktır.  

“İslam, bilimi reddediyor, nitekim müslümanlar evrime değil yaratılışa inanıyorlar” söylemi de doğru bir ifade değildir. Zira İslam bilime önem verir, insanın hem kendini hem Kur’ân’ı hem de kâinat kitabını okumasını tavsiye eder. Kaldı ki evrimin “bilimsel bir teori” olduğunu unutup “bilimsel gerçek” olduğunu zanneden ve İslam’ın yaratılış düşüncesinin akla ters olduğunu söyleyenler yanılmışlardır. Nitekim bir teoriyi “kesin bilgi” zannedip savunmaya kalkışmak akla ziyan bir durumdur. Zira evrim teorisi/ düşüncesi Batı’da çökmüş, “biyolojik big bang” konuşulmaya başlanmış, ancak ülkemizde ısrarla evrim teorisini savunanlar hiçbir geri adım atmamış, “evrim masalını” anlatmaya ve buna inanmaya devam etmişlerdir. (Bu arada ben yaratılışa ve tekâmüle inanan ama insanın maymundan (insanımsıdan) geldiği varsayımını/ tezini/ iddiasını, yani “bu anlamdaki evrim teorisini/ düşüncesini” şiddetle reddeden ve kabul etmeyen biriyim).

Sonuç olarak, bir toplumun yaptıklarına bakarak mensup olduğu dini suçlamak sakat bir düşüncedir. Müslümanların yanlış tasavvurlarına, çarpık din anlayışlarına, inandıkları bidat ve hurafelere, İslam’a aykırı kültür ve geleneklerine bakarak dini suçlu göstermek art niyetli bir davranıştır. Zira ölçü, cahil müslümanların yapıp ettikleri değil, dinin temel ilke ve esaslarıdır. Dolayısıyla bu tür çürük ve temelsiz iddialara sarılarak dinin sosyal, siyasal ve hukuki alandaki görünürlüğünü ortadan kaldırmaya ve dini vicdanlara hapsetmeye çalışmak son derece yanlıştır. Zira İslam, hayatın her alanına müdahale eden tek hak dindir. Diğer bütün dinler ise içlerinde hakikat/ tevhit kırıntıları barındıran şirke batmış/ saplanmış batıl dinlerdir. Bu nedenle toplumun bütün meseleleri İslam’ın meselesidir. Kur’ân ve sahih sünnet, bunların nasıl çözüleceğine ilişkin ilke ve esasları belirlemiştir. Yapılması gereken doğru bir usulle bu iki temel kaynaktan yararlanmasını bilmek ve tüm insanlığın problemlerine çareler üretmektir. Müslümanların bu zamana kadar ürettiği bazı yanlış usul ve yaklaşımları eleştirmek ve doğrusunu ortaya koymak yerine “din ile arasına mesafe koyan, dini suçlayan, bütün kabahati İslâm’a yükleyen, ateizmi, ataizmi, deizmi veya agnostisizmi savunan birinin” aklıselim ile hareket ettiğini söylemek mümkün değildir. (14.12.2018)

Dr. Öğretim Üyesi Ahmet Emin SEYHAN                     

Kafkas Üniversitesi İlahiyat Fakültesi